Papier wynaleziono w Chinach około 105 r. n.e., a za jego twórcę uważa się urzędnika dworu cesarskiego – Tsai Luna. Jednakże musiało minąć ponad tysiąc lat, zanim ten rewolucyjny wynalazek dotarł do Europy. W basenie Morza Śródziemnego korzystano wcześniej z egipskiego papirusu, a także pergaminu, na których spisywano głównie przeróżne dokumenty. W Chinach natomiast od III tysiąclecia p.n.e. używano tabliczek bambusowych lub drewnianych. W roku 213 p.n.e. wybuchł wielki pożar, który strawił tysiące ksiąg. Od tej pory zaczęto pisać na jedwabiu pędzelkiem z wielbłądziej sierści lub pałeczką bambusową. Był to jednak materiał bardzo drogi. Jak to często bywa z wielkimi wynalazkami, papier powstał prawdopodobnie dzięki przypadkowi. Z rozmaitych, bezużytecznych, zdawałoby się, resztek, czyli kory drewna, starych rybackich sieci, włókien roślinnych, szmat, konopi i maty bambusowej, Tsai Lun sporządził masę, z której po rozwałkowaniu i wyschnięciu powstawał cienki arkusz. W ten sposób udawało się wyprodukować pierwszy papier. W dowód uznania cesarz Ho Ti mianował wynalazcę ministrem rolnictwa oraz nadał mu tytuł szlachecki. Legenda głosi, że przez wieki czczono go jak bóstwo i składano mu ofiary z… papieru.
| Czasowniki w formie osobowej | Bezokolicznik | Czasowniki zakończone na –no,–to | Konstrukcje z –się |
| musiało | minąć | wynaleziono | uważa się |
| dotarł | pisać | korzystano | zdawałoby się |
| wybuchł | rozwałkowaniu | spisywano | udawało się |
| strawił | wyschnięciu | używano | |
| był | wyprodukować | zaczęto | |
| bywa | czczono | ||
| powstał | składano | ||
| sporządził | |||
| powstawał | |||
| mianował | |||
| nadał | |||
| głosi |
Czasowniki dzielą się na osobowe i nieosobowe. Czasowniki osobowe odmieniają się przez osoby, liczby, rodzaje oraz czasy. Do grupy czasowników nieosobowych należą bezokoliczniki, wyrazy zakończone na –no lub –to oraz konstrukcje wyrazów z –się.