Romulus i Remus byli potomkami boga wojny Marsa oraz westalki Rei Sylwii. Jako niemowlęta zostali wrzuceni do Tybru. Przed śmiercią ocaliła ich wilczyca, karmiąc ich jej własną piersią. Po czasie opiekę nad nimi przejął pasterz. Pewnego razu zostali rozpoznani przez swojego dziadka i wraz z nim obalili panującego nad miastem Alba Longa króla, by przywrócić panowanie swojemu rodowi. Królewski tron pozostawili dziadkowi, a sami postanowili założyć własne miasto. Po tym, jak Romulus zobaczył większą ilość sępów, przypadło mu założenie miasta Rzym.
Najpopularniejsza legenda dotycząca powstania miasta Rzym opowiada o historii dwóch braci – Romulusa i Remusa cudownie uratowanych przez wilczycę. Posągiem upamiętniającym to wydarzenie jest Wilczyca kapitolińska, przedstawiająca wilczycę karmiącą Romulusa i Remusa.