Leśmian zastosował stylizację mowy na gwarę. Pojawiają się więc zapożyczenia z potocznego języka używanego przez prostą ludność wiejską „wiódł szkapę”, „cielska tobołem”, „skrzywił gębę.
Narratorem utworu jest wiejski gawędziarz stąd stylizacja na gwarę wiejską.