W tym kraju święta Bożego Narodzenia trwają aż sześć dni. Prowadzi do niego trasa z wyrazami u na początku lub na końcu: ani mru–mru, ujdzie w tłoku, jest mi nie do śmiechu, co tchu, moje jest na wierzchu, obiło mi się o uszy, usta mu się nie zamykają. – Bułgaria.
W tym kraju nie śpiewa się kolęd, ale tańczy wokół choinki. Prowadzi do niego trasa z czasownikami w czasie teraźniejszym: wypłakujesz mi się w rękaw, kieruje ruchem, wyskakują jak spod ziemi, obiecuje złote góry, podpisuję się pod tym obiema rękami, stosują lek, wpatrujecie się jak sroka w gnat. – Szwecja.
W tym kraju odpowiednikiem polskiego wigilijnego opłatka jest chałwa. Prowadzi do niego trasa z wyrazami z u, w środku których pisownię trzeba zapamiętać: to przechodzi ludzkie pojęcie, na luzie, to rzuca nowe światło na tę sprawę, to jest szyte grubymi nićmi, muchy bym nie skrzywdził, biały kruk, chude lata, coś w tym guście. – Hiszpania
Z tego kraju pochodzi zwyczaj całowania się pod jemiołą. Prowadzi do niego trasa z rzeczownikami zakończonymi na cząstki: –ula, –ulo, –unia, –unio, –usia, –uś, –utki, –uszek, – uszko: nasza Danusia, kochany tatulo, sympatyczna brzydula, najdroższa córunia, zaspany dziadunio, nowy ciuszek, malutki dzidziuś, pikające serduszko. – Anglia.
U piszemy w zakończeniach czasowników –uj, –uję, –ujesz. U piszemy w zdrobnieniach i spieszczeniach wyrazów zakończonych na: –uchny, –usi, –utki, –uni, –ulo, –ulek, –ula, –ulka, –uś, –usia, –unek, –uszka, –uszko. Literę u piszemy za początku wyrazów z wyjątkiem wyrazów: ósmy, ósemka, ów, ówdzie, ówczesny. U piszemy na końcu wyrazów. Pisownię niektórych wyrazów z u trzeba zapamiętać. U piszemy w zakończeniach rzeczowników: –un, –unek, –uchna, uszka, – uszek, –uch, –us, –usia np. mamusia, staruszka.