Temat 1: Realizm i fantastyka. Jaką funkcję pełni przenikanie się konwencji realistycznej i fantastycznej w jednym dziele literackim? Pisząc, odwołaj się do lektury obowiązkowej, innych utworów literackich z dwóch różnych epok i wybranego kontekstu. Temat 2: Sposoby nawiązywania do tradycji antycznej i biblijnej w literaturze oraz funkcje tych nawiązań. Rozpocznij rozważania od fragmentu tekstu Marii Wichowej. W pracy odwołaj się do „Małej Apokalipsy” Tadeusza Konwickiego, innych utworów literackich z dwóch różnych epok i wybranego kontekstu.

Niestety nie możemy podać Ci gotowego rozwiązania. Podążanie za podpowiedziami pomoże Ci samodzielnie napisać pracę i ułatwi Ci naukę do egzaminu maturalnego. Jesteśmy pewni, że dasz sobie radę! Powodzenia!

Temat 1.

WSTĘP

(akapit 1.)

Wprowadzenie do tematu.

Wyjaśnienie czym jest przenikanie się konwencji realistycznej i fantastycznej.

Podanie tezy.

Podanie naszego stanowiska względem tezy.

ROZWINIĘCIE

(akapit 2.)

Argument potwierdzający tezę:

Podanie lektury obowiązkowej, w której występuje przenikanie się konwencji realistycznej i konwencji fantastycznej oraz wyjaśnienie funkcji tego zabiegu.

Podanie konkretnych przykładów z lektury potwierdzających ten argument.

(akapit 3.)

Podanie innego utworu z pierwszej epoki, w którym występuje przenikanie się konwencji realistycznej i konwencji fantastycznej oraz wyjaśnienie funkcji tego zabiegu.

Podanie konkretnych przykładów z tego utworu potwierdzających ten argument.

(akapit 4.)

Podanie innego utworu z drugiej epoki, w którym występuje przenikanie się konwencji realistycznej i konwencji fantastycznej oraz wyjaśnienie funkcji tego zabiegu.

Podanie konkretnych przykładów z tego utworu potwierdzających ten argument.

(akapit 5.)

Podanie innego kontekstu (np. filmu, utworu muzycznego, obrazu, mitologii, Biblii), w którym występuje przenikanie się konwencji realistycznej i konwencji fantastycznej oraz wyjaśnienie funkcji tego zabiegu.

Podanie konkretnych przykładów z wybranego kontekstu, które potwierdzają ten argument.

ZAKOŃCZENIE

(akapit 6.)

Powtórzenie tezy innymi słowami.

Odwołanie się w skrócie do bohaterów i kontekstów, o których wcześniej wspomniano.

Ewentualne nawiązanie do doświadczeń bohaterów z innych utworów lub do własnych przeżyć.

Temat 2.

WSTĘP

(akapit 1.)

Wprowadzenie do tematu.

Odwołanie się do słów Marii Wichowej.

Podanie tezy.

Podanie naszego stanowiska względem tezy.

ROZWINIĘCIE

(akapit 2.)

Argument potwierdzający tezę:

Wskazanie, w jaki sposób w lekturze „Mała Apokalipsa” nawiązywano do tradycji antycznej i biblijnej oraz jakie były funkcje tych nawiązań.

Podanie konkretnych przykładów z lektury potwierdzających ten argument.

(akapit 3.)

Podanie innego utworu z pierwszej epoki, w którym nawiązywano do tradycji antycznej i biblijnej oraz jakie były funkcje tych nawiązań.

Podanie konkretnych przykładów z lektury potwierdzających ten argument.

(akapit 4.)

Podanie innego utworu z drugiej epoki, w którym występuje przenikanie się konwencji realistycznej i konwencji fantastycznej oraz wyjaśnienie funkcji tego zabiegu.

Podanie konkretnych przykładów z tego utworu potwierdzających ten argument.

(akapit 5.)

Podanie konkretnych przykładów z wybranego kontekstu, które potwierdzają ten argument.

ZAKOŃCZENIE

(akapit 6.)

Powtórz swoją tezę innymi słowami.

W skrócie odwołaj się do bohaterów i kontekstów, o których wspomniałeś.

Na zakończenie możesz nawiązać do doświadczeń bohaterów z innych utworów lub własnych przeżyć.

Temat 1.

ROZPRAWKA MATURALNA
POZIOM ROZSZERZONY

Kryterium oceny	Omówienie	Punktacja
Określenie problemu	Teza: Przenikanie się konwencji realistycznej i fantastycznej w jednym dziele literackim może pełnić różne funkcje. Stanowisko: Zgoda z tezą.	9 – określenie problemu zgodne z tekstem i pełne 6 – określenie problemu zgodne z tekstem, ale niepełne 3 – określenie problemu częściowo zgodne z tekstem 0 – brak określenia problemu lub problem niezgodny z tekstem
Sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu	-Argument 1: W „Weselu” funkcją przenikania się jest m.in. odwołanie się do mitów narodowych i do postaci z przeszłości oraz połączenie ich z sytuacją współczesną autorowi. -Argument 2: W „Balladynie” postaci fantastyczne pojawiają się, by nadać tempo akcji utworu oraz prowokują realistyczne postaci do różnych czynów. -Argument 3: W „Sklepach cynamonowych” przenikanie się tych konwencji ma obrazować świat marzeń i snów. -Argument 4: W mitologii świat ludzki i boski się przenikają, by możliwe było wyjaśnienie praw rządzących światem.	9 – stanowisko adekwatne do tekstu i pełne 6 – stanowisko adekwatne do tekstu, ale niepełne 3 – stanowisko częściowo adekwatne do tekstu 3 – brak stanowiska lub stanowisko nieadekwatne do tekstu
Poprawność rzeczowa	-Stanisław Wyspiański – „Wesele”, dramat symboliczny epoki Młodej Polski. -Juliusz Słowacki – „Balladyna”, tragedia (dramat) z epoki romantyzmu. -Bruno Schulz – „Sklepy cynamonowe”, opowiadania z epoki dwudziestolecia międzywojennego.	2 – brak błędów rzeczowych 0 – jeden błąd lub więcej błędów rzeczowych
Zamysł kompozycyjny	Dowolność kompozycyjna – pamiętaj, aby każdy etap pracy: wstęp, poszczególne omówienia i zakończenie – był wyodrębniony przy pomocy akapitów.	6 – kompozycja funkcjonalna 3 – zaburzenia funkcjonalności kompozycji 0 – brak zamysłu kompozycyjnego
Spójność lokalna	Przykładowe zwroty: Moja odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest następująca..., Warto również zauważyć, że..., A oto inne spojrzenie na..., Według mnie..., Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie.	2 – pełna spójność wypowiedzi lub nieznaczne zaburzenia spójności 1 – znaczne zaburzenia spójności 0 – wypowiedź niespójna
Styl tekstu	Styl stosowny – z zachowaniem zasady decorum, brak potocyzmów.	4 – styl stosowny 2 – styl częściowo stosowny 0 – styl niestosowny
Oprócz wymienionych powyżej kryteriów Egzaminator będzie brał pod uwagę poprawność językową (4 – brak błędów lub nieliczne błędy rażące; 2 – liczne błędy nierażące lub nieliczne błędy rażące; 0 – liczne błędy rażące) oraz poprawność zapisu (4 – zapis w pełni poprawny lub nieliczne błędy nierażące; 2 – liczne błędy nierażące lub nieliczne błędy rażące; 0 – liczne błędy rażące).

Temat 2.

ROZPRAWKA MATURALNA
POZIOM ROZSZERZONY

Kryterium oceny	Omówienie	Punktacja
Określenie problemu	Teza: Nawiązywanie do tradycji antycznej i biblijnej w literaturze może pełnić różne funkcje. Stanowisko: Zgoda z tezą.	9 – określenie problemu zgodne z tekstem i pełne 6 – określenie problemu zgodne z tekstem, ale niepełne 3 – określenie problemu częściowo zgodne z tekstem 0 – brak określenia problemu lub problem niezgodny z tekstem
Sformułowanie stanowiska wobec rozwiązania przyjętego przez autora tekstu	-Argument 1: Pisarz z „Małej apokalipsy” wędruje niczym Chrystus i jak on ma się poświęcić. Celem nawiązania jest podniesienie rzeczywistości do absurdu, by dokonać krytyki społecznej i politycznej. -Argument 2: W „Quo vadis” nawiązania do Biblii były potrzebne do przedstawienia losów pierwszych chrześcijan. Autor mógł dzięki temu odnieść się do prześladowań katolików we współczesnych mu czasach (rusyfikacja). -Argument 3: Nawiązanie do mitologii pojawiło się w tytule „Syzyfowych prac” jako zobrazowanie wysiłków rosyjskich nauczycieli, którzy chcieli zrusyfikować polską młodzież. Podkreślono w ten sposób uniwersalność mitologicznego tematu. -Argument 4: Na obrazie „Narodziny Wenus” Sandro Botticelli przedstawił Wenus, ponieważ w renesansie często nawiązywano do mitologii, by kultura antyczna mogła się na nowo odrodzić.	9 – stanowisko adekwatne do tekstu i pełne 6 – stanowisko adekwatne do tekstu, ale niepełne 3 – stanowisko częściowo adekwatne do tekstu 3 – brak stanowiska lub stanowisko nieadekwatne do tekstu
Poprawność rzeczowa	-Tadeusz Konwicki – „Mała apokalipsa”, imię głównego bohatera nie było podane, wiadomo jedynie, że był pisarzem. Jest to powieść z lat komunizmu. -Henryk Sienkiewicz – „Quo vadis”, powieść historyczna epoki pozytywizmu. -Stefan Żeromski – „Syzyfowe prace”, powieść epoki Młodej Polski, głównym bohaterem jest Marcin Borowicz. -Sandro Botticelli – „Narodziny Wenus”, obraz z epoki renesansu.	2 – brak błędów rzeczowych 0 – jeden błąd lub więcej błędów rzeczowych
Zamysł kompozycyjny	Dowolność kompozycyjna – pamiętaj, aby każdy etap pracy: wstęp, poszczególne omówienia i zakończenie – był wyodrębniony przy pomocy akapitów.	6 – kompozycja funkcjonalna 3 – zaburzenia funkcjonalności kompozycji 0 – brak zamysłu kompozycyjnego
Spójność lokalna	Przykładowe zwroty: Moja odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest następująca..., Warto również zauważyć, że..., A oto inne spojrzenie na..., Według mnie..., Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie.	2 – pełna spójność wypowiedzi lub nieznaczne zaburzenia spójności 1 – znaczne zaburzenia spójności 0 – wypowiedź niespójna
Styl tekstu	Styl stosowny – z zachowaniem zasady decorum, brak potocyzmów.	4 – styl stosowny 2 – styl częściowo stosowny 0 – styl niestosowny
Oprócz wymienionych powyżej kryteriów Egzaminator będzie brał pod uwagę poprawność językową (4 – brak błędów lub nieliczne błędy rażące; 2 – liczne błędy nierażące lub nieliczne błędy rażące; 0 – liczne błędy rażące) oraz poprawność zapisu (4 – zapis w pełni poprawny lub nieliczne błędy nierażące; 2 – liczne błędy nierażące lub nieliczne błędy rażące; 0 – liczne błędy rażące).