– Zaczarowana dorożka
– Dlaczego ogórek nie śpiewa?
– Wróbla Wielkanoc
– 18 żołędzi
– W leśniczówce
– Kto wymyślił choinki
– Toruńskie pierniki
– Satyra na bożą krówkę
Rz piszemy, gdy jest wymienne na r, natomiast ż, gdy jest wymienne na g, dz, h, z, ź, s. Rz i ż niewymienne oraz niewystępujące po spółgłoskach stanowią wyjątki, które należy zapamiętać. Ż piszemy po spółgłoskach l, ł, n, r, natomiast rz piszemy po pozostałych spółgłoskach. Istnieje również dwuznak dż, który tworzy w wyrazach jedną głoskę. Ó piszemy, gdy wymienia się na o, e, a w wyrazach pochodnych, w zakończeniach -ów, -ówka, -ówna oraz w końcówce dopełniacza lm. rzeczowników rodzaju męskiego. U piszemy w większości polskich wyrazów, w których nie ma uzasadnienia pisownia ó, zwykle, gdy występuje na początku wyrazu, zawsze na końcu wyrazu, w wielu cząstkach kończących wyrazy, takich jak -un, -unia, -unek, -uszek, -uś, -utki, -us oraz w formach czasu teraźniejszego czasowników zakończonych w bezokoliczniku na: -ować i -ywać. Istnieją wyjątki, jak ó niewymienne oraz na początku wyrazów i u w zakończeniach kilku wyrazów, które należy zapamiętać. Zwykle ch piszemy wtedy, gdy w wyrazach wymienia się na sz, np. mucha – muszka, dodatkowo po literze s, zawsze na końcu wyrazów oraz w cząstkach chiro-, chondro-, choreo- itp. Natomiast h piszemy, gdy wymienia się na ż, np. druhna – drużba, po literze z oraz w cząstkach hekto-, helio-, hetero-, higro-, hiper- itd. Istnieją też wyrazy będące wyjątkami, czyli h lub ch niewymienne i wtedy należy po prostu zapamiętać ich pisownię. Małą literą zapisujemy wyrazy pospolite, nazywające w sposób ogólny osoby, miejsca, rośliny, zwierzęta, czynności, cechy itp. oraz nazwy województw, powiatów, nazwy mieszkańców miast, województw, członków ludów, ras, plemion, dynastii. Wielką literą zapisujemy wyrazy własne, nazywające imiona osób i zwierząt, nazwy miast, państw, regionów itp., a także nazwy mieszkańców państw, kontynentów, regionów, planet.