Przykładowe rozwiązanie:
W jurze znaczna część obecnego obszaru Polski zalana była przez morze, na którego dnie osadzały się pokłady skał wapiennych. Wyżyna Krakowsko-Częstochowska składa się w większości ze skał mezozoicznych, w szczególności wapieni. Ruchy tektoniczne doprowadziły do wynurzenia obszaru Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej z morza, a następne procesy denudacyjne spowodowały niszczenie części skał kredowych. Wytworzyła się zrównana powierzchnia, ponad którą powstały ostańce krasowe, charakterystyczne dla tego obszaru. W czasie orogenezy alpejskiej miały miejsce duże naprężenia między warstwami skalnymi, które doprowadziły do spękania i pionowych ruchów tektonicznych na tym obszarze. W efekcie powstały zręby (m.in. Wawel, Zakrzówek i Krzemionki w Krakowie) oraz rowy tektoniczne (m.in. Rów Krzeszowicki). W trakcie zlodowacenia Sanu (południowopolskiego) obszar Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej pokryty był lądolodem. Na rzeźbę tego obszaru duży wpływ miały zjawiska krasowe, czyli proces rozpuszczania skał na skutek działalności wód powierzchniowych oraz wód podziemnych. Proces ten dotyczy skał, które zbudowane są z węglanu wapnia. W jego wyniku powstają formy zarówno na powierzchni, jak i pod powierzchnią ziemi. Dla Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej charakterystyczne są jaskinie, doliny krasowe oraz różnorodne formy skalne.
