| Chiny (od 1949 r.) | Japonia (od 1952 r.) | |
| ustrój państwa | komunizm | demokracja |
| powojenna sytuacja gospodarcza | rolnicze i biedne Chiny, wyniszczone trwającą 20 lat wojną domową | zniszczone większe miasta i zakłady przemysłowe, głód. |
| główne przemiany gospodarcze | do 1961 r.„Wielki skok gospodarczy”: utworzenie komun ludowych, inwestycja w przemysł ciężki: dymarka na każdym podwórku w przydomowych dymarkach, | do końca lat 60.:import zachodnich technologii, równouprawnienie kobiet, nieduże wydatki na obronność (Japonię chroniła armia USA), wykorzystanie wsparcia gospodarczego USA. |
| skutki przemian gospodarczych | Wielki głód chiński: zmarło wtedy ok. 30 milionów osób, zanotowano spadek produkcji stali do poziomu sprzed 1958 r., odsunięto od decyzji gospodarczych Mao Zedonga. | Cud gospodarczy: rozwój technologii i jej eksport na rynki zachodnie, do lat 60. Japonia staje się drugą potęgą ekonomiczną na świecie. |
Japonia pod nadzorem, ale i opieką USA rozpoczęła proces błyskawicznej reformacji. Cesarz zrzekł się swojej boskości, ale pozostał przy władzy, aby pełnić funkcję symbolu państwa, nie dopuszczając do jego rozpadu i walk wewnętrznych. W rezultacie Japonia, której umożliwiono import zachodnich technologii, wykorzystała pracowitość i skrupulatność swoich mieszkańców, aby rozwinąć sektor technologiczny, wkrótce rozpoczynając eksport dobrej jakości sprzętów na Zachód. W rezultacie w bardzo szybkim czasie odbudowała swoją gospodarkę.
W przeciwieństwie do niej Chiny najpierw rozpoczęły zawieszoną wojnę domową, a po jej rozstrzygnięciu władzę przejęli komuniści. Pozwolili oni na podejmowanie decyzji przez nieodpowiedzialnego przywódcę. W rezultacie sytuacja ekonomiczna błyskawicznie pogorszyła się, mimo rozwoju powszechnej edukacji i równouprawnienia kobiet, wprowadzonych w tym okresie.