Rycerze byli zawodowymi wojownikami.
W XII wieku nie było już wojów, czyli siły zbrojnej pierwszych władców z dynastii Piastów. Zamiast nich pojawili się rycerze, którzy tworzyli zawodową armię wojowników. Nie każdy człowiek mógł zostać rycerzem, ponieważ zakup zbroi, konia i broni był niezwykle drogi. Aby zapewnić rycerzom utrzymanie, wprowadzono służbę rycerską polegającą na zależności lennej rycerza wobec króla. Władca nadawał rycerzowi ziemię, a on zobowiązywał się do wykonywania rozkazów króla-seniora. Warstwa rycerska pod koniec średniowiecza przekształciła się w szlachtę.