– trasa tylko z formami czasu przeszłego prowadzi do Stonehenge. symbolizowały, składało się, ciągnęły się, zarządzaliśmy, postawił, utrzymali, wiedziałem, marznął.
– droga z formami czasu teraźniejszego prowadzi do Węsiorów. świętuje, odkrywam, badasz, dotykacie, odprężają, stoimy, słuchacie, robię, umiem
– Ścieżka z formami nieosobowymi ciągnie się do Wassu. identyfikować, utworzono, organizować, zapisano, wnioskować, zamieść, wziąć, zrozumiano, zawieść.
Czasownik jest to część mowy, która wyraża odbywające się czynności oraz niektóre stany osób i innych istot żywych, rzeczy czy zjawisk. Czasownik odpowiada zatem na pytania: co robi? co się z nim dzieje? co się dzieje? Natomiast bezokolicznik to nieosobowa (nieodmieniona przez osoby) forma czasownika, również nieodmieniona przez czasy (nie polega odmianie w czasach) np. pisać, jeść, być. Formy osobowe czasownika to czasowniki odmienione przez m.in. osoby np. biegną, tańczy. Wyróżniamy czas teraźniejszy, czas przeszły i przyszły czasownika. Czas teraźniejszy zakłada, że dana rzecz odbywa się w chwili mówienia, np. „Ja dyktuję, a Ty piszesz”. Czas przeszły oznacza, że moment mówienia następuje po tym, jak czynność odbywała się, np. „wczoraj czytałam książkę”. Czas przyszły oznacza, że czynność, którą wyraża czasownik, odbędzie się dopiero po momencie mówienia o niej. Bezokolicznik to nieosobowa (nieodmieniona przez osoby) forma czasownika, również nieodmieniona przez czasy (nie polega odmianie w czasach) np. pisać, jeść, być. Formy osobowe czasownika to czasowniki odmienione przez m.in. osoby, np. biegną, tańczy. Czasownikami nieosobowymi są również formy zakończone na „no” i „to”, np. napisano, zawieziono.