– Pierwsze trzy wersy utworu – metafora. Buduje bogactwo języka w celu uzyskania artystycznego efektu, pozwala zwięźle wyrazić ogólną myśl czy zjawisko.
– Powtarzanie słowa „wiodące” w wierszu – powtórzenie. Buduje nastrój i rytm tekstu, pomaga określić poruszany temat i stosunek osoby mówiącej do tematu.
– Podziwiaj ino I czoło chyl! – apostrofa. Bezpośredni zwrot do adresata, zwraca uwagę odbiorcy na komunikat.
– Czy jeszcze został coś nie wiodącego? – pytanie retoryczne, sposób ekspresji stosunku podmiotu lirycznego do problemu, dodatkowo podkreśla ironiczny wydźwięk utworu.
Styl literacki (artystyczny) to styl charakterystyczny dla literatury pięknej, który cechuje się zróżnicowaniem środków językowych, bogactwem słownictwa, rozbudowanym obrazowaniem. Mogą występować w nim także elementy innych stylów, np. w ramach stylizacji.