Ironia w wierszu została zastosowana nieprzypadkowo, ponieważ to ona podkreśla żartobliwy charakter tego dzieła. Autor chciał przy jej użyciu zwrócić uwagę i wyśmiać postawę zbyt wielkiego zamartwiania się i ostrożności. Ironia przedstawiona w wierszu jest tzw. ironią losu, ponieważ mimo największych starań bohatera o zadbanie o bezpieczeństwo, na koniec dochodzi do wypadku, na który profesor nie miał najmniejszego wpływu.
Ironia, jako środek mający często na celu wyśmianie jakiegoś tematu, wydała się autorowi odpowiednia do wyrażenia swoich obserwacji w wierszu. Chciał on skrytykować przesadzoną ostrożność, która daje iluzję kontroli. Nie jest ona niczym więcej, ponieważ na niektóre rzeczy, jak profesor na swój wypadek, nie mamy wpływu i autor wie o tym, że aby zaznać spokoju, należy się z tym pogodzić.