Przykładowe rozwiązanie – Rekonstrukcja dziejów
Skawiński, główny bohater noweli Henryka Sienkiewicza zatytułowanej Latarnik, zostaje przedstawiony czytelnikowi, gdy ów bohater ubiega się o posadę latarnika nad Zatoką Moskitów. Aspirujący latarnik ma wówczas siedemdziesiąt lat, ale mimo swojego wieku zachowuje sprawność fizyczną i intelektualną. Skóra bohatera jest zniszczona przez słońce, czyli typowy obraz osoby, która życie spędziła w podróży. Bohater jawi się również jako były wojskowy. Pewnego razu Skawiński podczas rozmowy z konsulem Stanów Zjednoczonych przedstawia historię swojej tułaczki, czyli między innymi swoje polskie pochodzenie, udział w powstaniu listopadowym następnie w wojnie domowej w Hiszpanii, po czym udział w Wiośnie Ludów, w wojnie secesyjnej. Bohater nie omieszkał wspomnieć konsulowi o swoich poprzednich zajęciach, czyli m.in. o rybołówstwie, kopaniu złota, poszukiwaniu diamentów itd. jak sam to opisuje „Nie zaznałem tylko spokojności”. Wszelkie aktywności podejmowane przez bohaterka kończyły się fiaskiem. Zdawało się, że nad Skawińskim wisi jakieś fatum. A jak podaje narrator w noweli „On sam wreszcie stał się trochę maniakiem. Wierzył, że jakaś potężna a mściwa ręka ściga go wszędzie, po wszystkich lądach i wodach. Nie lubił jednak o tym mówić; czasem tylko, gdy go pytano, czyja to miała być ręka, ukazywał tajemniczo na Gwiazdę Polarną i odpowiadał, że to idzie stamtąd”. Mimo swoich niepowodzeń „Zepchnięty sto razy, rozpoczynał spokojnie swoją podróż po raz setny pierwszy”. Ostatecznie udało mu się dostać posadę latarnika, która jawiła się jako spełnienie jego marzeń. Idylliczność życia latarnika zmieniła paczka z polskimi książkami, która skłoniła starca do lektury. Treść Pana Tadeusza tak wpłynęła na latarnika, że nieszczęśnik zapomniał włączyć latarni, przez co stracił pracę i musiał wrócić do tułaczego życia.
W razie trudności wróć do treści utworu.