Pola, które należy pokolorować na pomarańczowo (h niewymienne):
– bez wahania
– brak higieny
– niesamowita historia
– dał hojną ręką
– podał hasło
– w wehikule czasu
– wzięty na hol
– bez histerii
– bez hamulców
– czyhał przy drodze
– zagrał hejnał
– okrył się hańbą
– w harmonii z naturą
– przez ten hałas
– z hardą miną
– huczało od plotek
– gdzie tkwi haczyk?
Pola, które należy pokolorować na żółto (ch w zakończeniach wyrazów):
– ich los
– w twoich rękach
– w małych osadach
– o zmierzchu
– na wierzchu
Pola, które należy pokolorować na brązowo (h wymienne):
– zawahał się
– nie wahaj się
– zawahał się
– druhną mu była
– druh na śmierć i życie
– wataha wilków
– wahadełko wskazywało drogę
Pola, które należy pokolorować na szaro (ch niewymienne):
– z koronkowym wachlarzem
– wpadł w zachwyt
– zrobił szybki rachunek sumienia
– zachwiał się
– zachrypniętym głosem
– miał szlachetne zamiary
Pola, które należy pokolorować na niebiesko (ch wymienne):
– cicho jak makiem zasiał
– ruchliwe dziecko
– wojenna zawierucha
– szepnął na ucho
– mucha nie siada
– na suchym lądzie
– szedł na piechotę
– głuchy jak pień
– ciężka blacha
Pola, które należy pokolorować na zielono (ch po spółgłosce s):
– wyglądał schludnie
– schował się w schronie
– na wschodzie kraju
– wszedł na schody
– schylił się nisko
– był schorowany
– schowany w lesie
– zaschło mu w gardle
Postać z największą ilością h niewymiennego to lew.
Zwykle ch piszemy wtedy, gdy w wyrazach wymienia się na sz, np. mucha – muszka, dodatkowo po literze s, zawsze na końcu wyrazów oraz w cząstkach chiro-, chondro-, choreo- itp. Natomiast h piszemy, gdy wymienia się na ż, np. druhna – drużba, po literze z oraz w cząstkach hekto-, helio-, hetero-, higro-, hiper- itd. Istnieją też wyrazy będące wyjątkami, czyli h lub ch niewymienne i wtedy należy po prostu zapamiętać ich pisownię.