W tym zadaniu musisz wymienić cztery czynniki, które powodowały „zżywanie się” ludzi ze śmiercią.
Zdaniem Macieja Włodarskiego późne średniowiecze to czas, który wprowadził człowieka w śmierć, co spowodowało, że ludzie coraz bardziej akceptowali i integrowali świadomość śmierci i życia pozagrobowego. Na ten proces oswajania śmierci w średniowieczu złożyło się kilka czynników: Rozwój kultu świętych i relikwii: W późnym średniowieczu kult świętych i pomników odgrywał coraz większą rolę w życiu społeczności. Wiara w ich moc i obecność w życiu pozagrobowym pomagała ludziom przyzwyczaić się do śmierci, ponieważ wierzyli, że święci mogą pomóc przynieść zbawienie i zapewnić dostęp do życia wiecznego. Rozwój kultury cmentarnej: Cmentarze z czasem stały się bardziej zorganizowanymi i znanymi przestrzeniami społecznymi. Umieszczanie cmentarzy przy kościołach oraz organizowanie konduktów pogrzebowych i różnych obrzędów pogrzebowych przyczyniło się do wyeksponowania śmierci w życiu społeczeństw. Z czasem stało się to bardziej naturalną częścią codziennego życia. Rozwój memento mori: Termin „memento mori” (pamiętaj o śmierci) stał się popularny w sztuce, literaturze i kulturze średniowiecznej. Celem przypomnienia ludziom o martwocie życia i nieuchronności śmierci było zachęcenie ludzi do zastanowienia się nad ostatecznymi pytaniami i przygotowania się do życia po śmierci. Obecność śmierci w życiu codziennym: W późnym średniowieczu śmierć stawała się coraz bardziej widoczną częścią codziennego życia ludzi. Epidemie, wojny i inne katastrofy zwiększyły świadomość ludzi na temat kruchości życia i zwiększyły potrzebę zrozumienia i zaakceptowania śmierci jako integralnej części ludzkiego losu.
Czynniki te wraz z rozwojem społeczeństwa i kultury przyczyniły się do oswojenia człowieka przez śmierć w późnym średniowieczu. Ludzie w coraz większym stopniu włączali śmierć i życie pozagrobowe do swoich wierzeń, praktyk religijnych i życia codziennego, zmniejszając strach i opór wobec śmierci.