Przykładowo:
ð poetka tworzy podmiot liryczny, którego życiem jest tułaczka, jest z tego powodu osamotniony; z kolei Barańczak zastanawia się nad kwestią przemijania (szczęście jest ulotne, więc się nie przyzwyczajajmy);
ð u poetki przedmiot jest czymś, co nas osadza w przestrzeni, jest dowodem posiadania przez podmiot, z kolei Barańczak wykorzystuje przedmiot, by pokazać, że zapewniane przez nich poczucie stałości jest złudne, co może być zgubne;
ð → poetka w utworze dzieli przestrzeń (domostwo jako czyjaś własność), jednak natura jest czymś wspólnym dla wszystkich, co zapewnia równość wszystkim; z kolei Barańczak ukazuje przestrzeń, która nigdy nie zapewnia bezpieczeństwa, jest obca i może negatywnie wpływać na człowieka lub nawet mu zagrażać;
ð opozycja zakłada kontrast między podmiotem a resztą społeczeństwa; los podmiotu jest odmienny od reszty, na co wpływa ich sposób i tryb życia;
ð pytania pojawiające się w utworach mają refleksyjny i retoryczny charakter, zachęcają do refleksji nad egzystencją człowieka, podkreślają jego bezradność wobec świata, który jest bezwzględny;
ð człowiek jest naiwny, jakby nie zdaje sobie sprawy z kruchości chwil i świata; świat jako miejsce zmienne, co może być przyczynkiem tragedii.
