Stwórz nowoczesną wersję dialogu Wokulskiego i Łęckiej.
Łęcka: Oczywiście, Sachu, co się dzieje?
Wokulski: Chciałem poruszyć pewną kwestię dotyczącą naszych ścieżek życiowych. Patrzę na nasze różnice społeczne i zastanawiam się, czy jest możliwość, żebyśmy mogli być razem.
Łęcka: Staszek, rozumiem, że nasze tła społeczne są zupełnie różne, ale czy to naprawdę musi mieć znaczenie? Powiedziałeś mi, że jesteś biznesmenem, a ja jestem córką biednego, ale godnego naukowca. Ale przecież ludzie mogą być razem niezależnie od swojego statusu społecznego, prawda?
Wokulski: Masz rację, Izka. W dzisiejszych czasach tak naprawdę nie powinno być znaczenia, skąd pochodzimy czy jakie mamy zasoby. To nasze wartości i osobowość powinny decydować o naszym związku. Chciałbym cię lepiej poznać, zrozumieć twoje aspiracje i cele życiowe.
Łęcka: Dziękuję, Stachu. To ważne, że patrzysz na mnie przez pryzmat tego, kim jestem jako osoba, a nie tylko przez pryzmat mojego pochodzenia. Chciałabym, żeby nasz związek opierał się na wzajemnym szacunku, zrozumieniu i wsparciu.
Wokulski: Dokładnie, Iza. Niezależnie od tego, czy jesteśmy biznesmenem, czy córką naukowca, ważne jest, że możemy nawzajem się wspierać i rozwijać jako jednostki. Niech nasze aspiracje i marzenia budują naszą przyszłość.
Łęcka: Zgadzam się, Staszek. Razem możemy tworzyć silny związek, wzajemnie motywując się do osiągania sukcesów i przezwyciężania przeszkód. Niech nasze różnice staną się naszą siłą.
Wokulski: Dziękuję, Izka, że jesteś otwarta na tę możliwość. Wydaje mi się, że możemy być wspaniałym zespołem, który razem zmienia świat i osiąga nasze cele.
