Pieśń Jana Kochanowskiego została przez potomnych nazwana hymnem do Boga ze względu na treść utworu oraz specyficzną budowę wiersza – formę typową dla hymnu. Utwór jest rytmiczny, posiada stałą liczbę sylab w wersach oraz stałą liczbę wersów w zwrotkach, co za tym idzie, jest harmonijny. Podmiot liryczny w utworze chwali Boga za jego dzieła, zatem można uznać, że jest to hymn pochwalny.
Cechy pieśni:
– podział na strofy,
– wprowadzony refren
– wyrazista rytmizacja, która wpływa na melodyjność utworu (liczne rymy)
– w utworze połączono refleksje podmiotu lirycznego z opisem stworzenia.