Węglan wapnia – CaCO3
diwodorofosforan(V) sodu – NaH2PO4
jodek żalaza(II) – FeI2
wodorowęglan potasu – KHCO3
siarczan(VI) sodu-woda(
) – NaSO4 ∙ 10H2O
chlorek magnezu – MgCl2
węglan dowodorotlenek dimiedzi(II) – CuCO3(OH)2
Nazwy soli prostych składają się z dwóch wyrazów: pierwszy pochodzi od nazwy kwasu, a drugi od nazwy metalu.
Nazwy soli kwasów beztlenowych mają końcówkę „-ek”, np. bromek, siarczek.
Nazwy soli kwasów tlenowych mają końcówkę: „-an”, np. siarczan, azotan(V).
Nazwy soli podwójnych składają się z trzech wyrazów. Wymieniane są w kolejności alfabetycznej najpierw nazwy anionów, następnie nazwy kationów. W przypadku występowania większej liczby tych samych jonów używamy przedrostków: „di”, „tri”, „tetra”.
Nazwy hydratów składają się z dwóch części, pierwsza to nazwa soli bezwodnej następnie myślnik wyraz „woda” i określenie ilości cząsteczek soli do cząsteczek wody.
Nazwy wodorosoli – nazwa anionu z przedrostkiem: „wodoro” i nazwa kationu.
Nazwy hydroksosoli – w tych nazwach występuje słowo: „wodorotlenek”. W zależności od liczby grup –OH używamy przedrostków: „di”, „tri”, „tetra”.