Dipol elektryczny to cząsteczka, w której rozróżnić można dwa bieguny elektryczne – dodatni oraz ujemny. W cząsteczce chlorowodoru atom chloru, dzięki temu, że posiada większą liczbę elektronów walencyjnych (7), dużo silniej przyciąga elektrony niż atom wodoru, który posiada tylko 1 elektron walencyjny. Powoduje to, że wspólna para elektronowa jest przesunięta w stronę atomu chloru. Atom chloru posiada większą liczbę ładunków ujemnych niż atom wodoru, w związku z czym w cząsteczce chlorowodoru wyróżnić można 2 bieguny elektryczne – ujemny (po stronie chloru) oraz dodatni (po stronie wodoru). Atom węgla posiada 4 elektrony walencyjne, więc do osiągnięcia oktetu elektronowego potrzebuje 4 elektronów. W celu osiągnięcia oktetu elektronowego tworzy 2 wiązania podwójne z atomami tlenu w cząsteczce dwutlenku węgla. Wspólne pary elektronowe są przesunięte w stronę atomów tlenu. Wiązania pomiędzy atomem węgla i każdym z atomów tlenu są spolaryzowane, co oznacza, że ładunki ujemne są przesunięte w stronę atomów tlenu. Cząsteczka dwutlenku węgla nie jest dipolem elektrycznym, ponieważ ma ona budowę linową, a kierunki spolaryzowania wiązań pomiędzy atomami węgla i atomami tlenu są skierowane przeciwnie.
