Dawka promieniowania kosmicznego, która jest pochłaniana przez pasażerów lotów międzykontynentalnych, jest zależna od kilku czynników, takich jak: wysokość lotu, czas lotu, szerokość geograficzna trasy lotu oraz aktywność Słońca.
Im wyżej leci samolot, tym mniejsza jest warstwa atmosfery, która chroni przez promieniowaniem kosmicznym, które składa się głównie z promieniowania elektromagnetyczne (rentgenowskie i gamma) oraz cząstek obdarzonych ładunkiem (jony, protony, elektrony).
Im bliżej biegunów Ziemi, tym pole magnetyczne jest silniejsze, co zwiększa ekranowanie skupienie promieniowania kosmicznego, w wyniku zmiany toru cząstek pod wpływem sił magnetycznych. Stąd załoga samolotu lecącego w okolicy biegunów jest bardziej narażona wysokie dawki promieniowania, ponieważ jest ono bardziej skupione i intensywniejsze.
