Ze wzoru Einsteina-Millikana:
Stała Plancka h, masa elektronu me i prędkość światła w próżni c:
V=200
Praca wyjścia dla cezu:
Zatem długość fali:
Składnik w mianowniku równy
jest dużo mniejszy od drugiego składnika sumy:
Oblicz pracę wyjścia elektronu z cezu (zastosuj maksymalną długość fali wywołującej to zjawisko). Następnie oblicz długość fali konieczną, by wybić elektron z daną prędkością, korzystając ze wzoru Einsteina-Millikana. Składnik odpowiedzialny za energię kinetyczną elektronu jest 8 rzędów wielkości mniejszy od pracy wyjścia: nie ma on widocznego wkładu w równanie, stąd można go pominąć w przybliżeniach. Długość fali będzie więc taka sama jak maksymalna długość fali.