Panarabizm to idea głosząca:
●konieczność utworzenia jednego państwa arabskiego;
●istnienie jednego narodu arabskiego.
Traktowanie islamu nie tylko jako religii, ale też jako systemu politycznego, oraz dążenie do utworzenia kalifatu na wzór średniowiecznego nazywamy:
●fundamentalizmem islamskim;
●islamizmem.
Nowość wojny z terroryzmem polegała na tym, że:
●oprócz akcji zbrojnych obejmowała działania prawne i finansowe;
●przeciwnikiem USA i ich sojuszników były nie tylko państwa, ale też organizacje terrorystyczne rozsiane po całym świecie.
Panarabizm, podobnie jak panslawizm, zakładał potrzebę zjednoczenia wszystkich narodów o wspólnym pochodzeniu (o którym świadczyło mówienie jednym językiem) i utworzenie jednego arabskiego kraju. Islamizm to fundamentalistyczna doktryna, zakładająca w gruncie rzeczy zmianę ustroju danego państwa na teokrację (rządy religii – w domyśle kasty kapłanów danego wyznania) islamską. Wojna z terroryzmem jest znacznie bardziej skomplikowana niż wojna z krajem czy nawet sojuszem: przede wszystkim cele są o wiele bardziej rozproszone i niejasne, co prowadzi do znacznie większej ilości błędów i niewinnych ofiar.