Przykładowe rozwiązanie:
2009 – rok mojego urodzenia
2015 – mój pierwszy dzień w szkole itd.…
Do zbadania mojej historii mogłyby posłużyć zarówno źródła pisane, jak i niepisane. Do pierwszej kategorii możemy zaliczyć na przykład zeszyty szkolne, a do drugiej – ubrania, przedmioty użytku codziennego czy telefon.
Oś czasu jest najlepszym sposobem na przejrzyste umiejscowienie wydarzeń w czasie z zachowaniem kolejności chronologicznej (od tych, które zdarzyły się najwcześniej do tych najnowszych). Przy wykorzystaniu źródeł pisanych oraz niepisanych, historycy są w stanie określić epokę czy nawet wiek, z którego pochodzi dany przedmiot. Im bardziej współczesne czasy, tym dokładniej da się określić okres, z którego pochodzi dana rzecz.