Zygmunt Stary, jego żona królowa Bona i ich syn Zygmunt August pragnęli wzmocnić władzę monarszą w sojuszu z najbogatszą grupą szlachty, czyli magnaterią. Aby uzyskać poparcie tej warstwy społecznej dla swoich planów, władcy nadawali królewszczyzny przedstawicielom najbogatszych rodów. Rozdawnictwo tych dochodowych majątków królewskich budziło sprzeciw średniej szlachty, która wysunęła postulat egzekucji dóbr. Stał się on najważniejszym hasłem ruchu politycznego szlachty ruchu egzekucyjnego.
Bona Sforza była żoną Zygmunta Starego. Parze królewskiej zależało na wzmocnieniu władzy poprzez otrzymanie wsparcia magnaterii, której nadawali królewszczyzny. Drobna szlachta jednak się z tym nie zgadzała i wysuwała postulat egzekucji dóbr, głosząc hasła ruchu egzekucyjnego, który miał na celu poprawę polskich: sądownictwa, skarbu i armii.