Piemont odegrał znaczącą rolę w procesie zjednoczenia Włoch. Jego premierem był Camillo Cavour, który prowadził politykę wspomagającą dążenia zjednoczeniowe państwa. Dzięki jego działaniom oraz podobnym przekonaniom władcy Piemontu – Emanuelu II, w 1861 r. ogłoszono powstanie Królestwa Włoch.
W latach 20. XX w. Galicja, podobnie jak Piemont, stanowiła dla Polaków źródło nadziei na odbudowę niepodległej polski. Na terenie Galicji panowały szerokie swobody obywatelskie. W związku z tym stanowiła ona źródło polskości i polskiej tożsamości narodowej. Na tym obszarze aktywni byli twórcy, politycy oraz inni działacze, dążący do odzyskania przez kraj niepodległości.
Mieszkańcy Galicji podejmowali różnego rodzaju działania, służące interesowi Polski i niepodległości kraju. Do Galicji pielgrzymowało wielu Polaków z różnych miejsc, ponieważ okolice Krakowa stanowiły źródło polskiej kultury i historii. Rozwijała się tam edukacja, dzięki której poszerzano świadomość obywateli. Powstawały organizacje polityczne i społeczne, np. polskie organizacje paramilitarne.