· przywilej koszycki, nadany przez Ludwika węgierskiego w 1374 r. Zmniejszał podatki dla szlachty z 12 do 2 groszy z łanu, ograniczał prawo do nakładania nowych podatków, urzędy państwowe gwarantował dla Polaków, obiecywał wypłatę odszkodowań za wyprawy poza granice kraju i zwalniał szlachtę z obowiązku budowy zamków.
· przywilej piotrkowski nadany przez Władysława Jagiełłę w 1388 r. Potwierdzał przywilej koszycki, obiecywał wypłatę żołdu na wypadek wyprawy wojennej i gwarantował wykup szlachcica z niewoli.
· przywilej Czerwiński nadany przez Władysława Jagiełłę w 1422 r. Obiecywał nietykalność majątkową dla szlachty bez wyroku sądowego, zakaz łączenia urzędów sędziego ziemskiego i starosty oraz wymagano zgody rady królewskiej do bicia monety.
· przywilej warcki nadany przez Władysława Jagiełłę w 1423 r. określał sytuację, w której sądzić mógł starosta, dawał szlachcie możliwość usuwania sołtysów, dawał wojewodom prawo do ustalania cen i ograniczał prawo chłopów do opuszczania wsi.
· przywilej jedlneńsko-krakowski nadany przez Jagiełłę w latach 1430 i 1433 zapewniał nietykalność osobistą szlachty, rozciągał prawo polskie na szlachtę ruską i zarezerwowanie wyższych urzędów kościelnych dla szlachty.
· przywilej cerewicko-nieszawski nadany przez Kazimierza Jagiellończyka w 1454 r. Uzależniał nakładanie nowych podatków, praw i zwoływanie pospolitego ruszenia od zgody szlachty oraz zaostrzał kary dla chłopów za ucieczkę ze wsi.
· statuty Piotrkowskie wydał Jan Olbracht w 1496 r. Ograniczały one prawo do opuszczania wsi przez chłopów, zwolniły produkty szlacheckie z ceł i zakazywały mieszczanom nabywanie ziemi.
Kolejne przywileje umacniały pozycję szlachty w państwie i ograniczały rolę monarchy.