Konflikty pomiędzy Polską a zakonem krzyżackim rozpoczęły się w 1308 roku, kiedy to Krzyżacy zaanektowali Pomorze Gdańskie. Władysław Łokietek przez cały okres swojego panowania starał się odzyskać te ziemie, jednak mimo zwycięstwa pod Płowcami, utracił na rzecz zakonu również Kujawy i Dobrzyń.
Jego następca Kazimierz zawarł z zakonem pokój kaliski, na mocy którego Polska odzyskała Kujawy i Dobrzyń, jednak nie Pomorze Gdańskie.
Władysław Jagiełło wykorzystał przewagę, jaką miała złączona unią z Litwą Polska i rozgromił państwo zakonne w tzw. wielkiej wojnie z lat 1409-1411. Zakończył ją pokój toruński, który jednak nie zadowalał polskiego władcy, tym bardziej że jego postanowienia były niewspółmierne do zwycięstwa odniesionego pod Grunwaldem.
Następny władca, Kazimierz Jagiellończyk pokonał zakon w wojnie trzynastoletniej (1454-1466). Na mocy postanowień II pokoju toruńskiego Polska odzyskiwała Pomorze Gdańskie, za państwo zakonne stało się polskim lennem.
Wojny polsko-krzyżackie ostatecznie zwyciężyła strona polska.