Wtedy właśnie Polska przeżywała rozkwit za sprawą rozwoju kultury i handlu, braku wojen i ogólnej pomyślności. Unia Polski i Litwy była jedną z największych potęg w Europie i państwem niezwykle tolerancyjnym dla wszelkich religii. Król dbał o to, by państwo było silne. Wybierał swoich doradców spośród senatorów – ludzi mądrych, a nie spośród szlachty.
Złoty wiek Polski Litwy to prawie cały XVI wiek – czas od początku panowania Zygmunta I Starego do śmierci Stefana Batorego (mniej więcej lata 1506-1586).