Zygmunt I Stary oficjalnie zakazał zmieniania wiary. To działanie wymógł na nim papież, który liczył na katolickie sumienie króla. Jednak w rzeczywistości władca pragnął pokoju i nie chciał, by ewentualne konflikty na tle religijnym go naruszały, dlatego zakaz widniał tylko na papierze. W rzeczywistości nie był egzekwowany.
Niektórzy przedstawiciele szlachty przechodzili na kalwinizm, ponieważ w przeciwieństwie do pozostałych odłamów miał bardzo liberalny charakter, nie potępiał bogacenia się, a w niektórych przypadkach usprawiedliwiał nawet nieposłuszeństwo wobec władcy.