Franciszkanie i dominikanie różnili się od benedyktynów tym, że nie uprawiali pól, ponieważ żyli w miastach, gdzie zajmowali się nauczaniem i głoszeniem Ewangelii.
Wraz z rozwojem miast w XIII wieku pojawiły się zakony, które właśnie tam zakładały swoje klasztory. Specyfika życia w mieście sprawiła, że franciszkanie i dominikanie nie zajmowali się uprawą pól, lecz skupili się na nauczaniu i głoszeniu Ewangelii.