Zasada „król panuje, ale nie rządzi” oznacza, że choć oficjalnie państwo posiada monarchię i króla, to faktyczna władza należy do parlamentu. Funkcja króla ogranicza się głównie do reprezentacji kraju.
Uchwalona w 1689 r. Deklaracja Praw znacznie ograniczyła ustawodawcze możliwości króla. Np. władca nie miał uprawnień, aby samodzielnie zawieszać ustawy. Mógł on jedynie: ogłaszać ustawy, które uchwalił parlament, uczestniczyć/pośredniczyć w konfliktach z innymi państwami, nadawać tytuły szlacheckie, dowodzić armią, zgłaszać weto.