Patrzysz tak bezmyślnie. – 2. os. l. p. – gapić się jak sroka w gnat.
Sami nie korzystają i innym nie pozwolą. 3. os. l. m. – być jak pies ogrodnika
Jestem w złym humorze – 1. os. l. p. – mieć muchy w nosie
Kłócicie się z nimi bez przerwy. – 2. os. l. m. – drzeć z kimś koty
Jest bardzo głodny. – 3. Os. l. p. – zjeść konia z kopytami
Nie zwracamy niczyjej uwagi – 1. Os. l. m. – siedzieć jak mysz pod miotłą
Czasownik jest to część mowy, która wyraża odbywające się czynności oraz niektóre stany osób i innych istot żywych, rzeczy czy zjawisk. Czasownik odpowiada zatem na pytania: co robi? co się z nim dzieje? Czasowniki odmieniają się m.in. przez rodzaje i osoby. Odmiana przez osoby to oznaczenie wykonawcy czynności, czyli podmiotu. Wyróżniamy 3 osoby. 1 osoba, czyli ja jako nadawca komunikatu np. czytam, piszę. Oraz MY jako grupa osób, w której znajduje się nadawca komunikatu, np. piszemy, czytamy. 2 osoba oznacza, że podmiot i odbiorca to ta sama osoba, czyli TY np. czytasz, piszesz bądź też WY – oznacza grupę osób, wśród których znajduje się odbiorca, np. czytacie, piszecie. 3 osoba oznacza zwykle kontekst, czyli przedmiot, który nie jest ani nadawcą, ani odbiorcą komunikatu; ON, ONA, ONO np. pisze, czyta lub grupa osób ONI np. czytają, piszą. Natomiast liczba, przez którą odmienia się czasownik to określenie liczby pojedynczej lub mnogiej. Wyróżniamy 3 osoby liczby pojedynczej tj. pierwsza – ja (jestem), druga – ty (jesteś), trzecia – on, ona, ono (jest). Wyróżniamy również 3 osoby liczby mnogiej tj. pierwsza – my (jesteśmy), druga – wy (jesteście), trzecia – oni, one (są).