– Myślą o sposobach poprawy.
– Chcą się zbuntować i uciec.
– Planują rewolucję.
– Założą nową szkołę.
Wyróżniamy czas teraźniejszy, czas przeszły i przyszły czasownika. Czas teraźniejszy zakłada, że dana rzecz odbywa się w chwili mówienia, np. „Ja dyktuję, a Ty piszesz”. Czas przeszły oznacza, że moment mówienia następuje po tym, jak czynność odbywała się, np. „wczoraj czytałam książkę”. Czas przyszły oznacza, że czynność, którą wyraża czasownik, odbędzie się dopiero po momencie mówienia o niej. Występują dwa rodzaje czasu przyszłego: prosty i złożony. Czas przyszły prosty tworzą czasowniki dokonane, np. „przeczytam”, „zjedzą”, natomiast czas przyszły złożony opisuje niedokończoną czynność dziejącą się w przyszłości. Tworzy się go na dwa sposoby: za pomocą odmienionego czasownika „być” oraz odmienionego czasownika nazywającego czynność, np. „będę czytał”, „będą jedli” lub za pomocą odmienionego czasownika „być” oraz bezokolicznika określającego czynność np. „będę czytać”, „będą biegać”.