Narrator wskazuje wady Emmy i jej powierzchowność w doświadczaniu życia, które opierało się na czytaniu ulubionych książek i „szukając w nich złudnego zaspokojenia własnych pragnień”. Marzenia bohaterki dzieli na odrębne części: „świat ambasadorów”, „świat bladych księżniczek” oraz „tłum literatów i aktorek”. Zauważa przy tym, że „reszta świata nie miała określonego miejsca, była zagubiona, nie istniała” dla bohaterki. Co więcej, ocenia jej odczucia, wskazując na płytkość odbierania rzeczywistości: „w pragnieniach swych nie odróżniała zmysłowego zadowolenia, które było wynikiem zbytku, od czystej radości serca ani wytwornych obyczajów od delikatności uczuć”. Biorąc to wszystko pod uwagę, wydaje się, że narrator współczuje Emmie.
Znajdź w tekście słowa wartościujące oraz komentarze narratora. Zastanów się, czy dokonuje on komentarzy, które mają na celu ośmieszenie bohaterki, czy w zasadzie realistycznie podchodzi do jej oceny świata i towarzyszy temu pewien rodzaj zadumy nad rzeczywistością, którą wykreowała sobie za pomocą wszechobecnej w jej życiu kultury?