Stanisław Wokulski: Jest mężczyzną o rozległej wiedzy, który ma wiele przyjaźni. Z łatwością przychodzi mu prowadzenie rozmów, ponieważ jego widzenie rzeczywistości jest zwykle bardzo trafne. Dzięki temu ludzie wykształceni bardzo łatwo obdarzają go sympatią. Dodatkowo jego dobre serce i chęć niesienia pomocy (zaangażowanie w pracę organiczną) pozwala mu na powiększanie swoich kontaktów. Przyjaźni się z: Rzeckim, Suzinem, doktorem Szumanem.
Ignacy Rzecki: Jego jedynym przyjacielem jest Wokulski, a świat starego subiekta to pogrążanie się w dbaniu o sklep oraz zgłębianie tajemnic swoich wspomnień. To w nich spotykamy resztę relacji, które budował, np. z Augustem Katzem. Warto jednak zaznaczyć, że Rzecki wyraźnie boi się kobiet, co wyjątkowo mocno przeszkadza mu w budowaniu z nimi zdrowych relacji.
Izabela Łęcka: Jest kobietą rozpieszczoną, interesowną oraz wyrachowaną. Nie można powiedzieć, że umie budować relacje międzyludzkie, raczej to jej wychowanie na salonach wpłynęło na rozległe kontakty. Nie można ich jednak nazwać bliskimi.
Tomasz Łęcki: Człowiek, którego charakter jest wręcz odpowiedzią na to, dlaczego Izabela Łęcka jest taką ignorantką i manipulantką. Człowiek ten nie wierzy w równość wszystkich ludzi, a przekonany o własnej wyjątkowości zdaje się nie widzieć realiów położenia, w jakim się znalazł – na skraju bankructwa. Jego znajomości ograniczają się do sfery arystokrackiej, w której jednak nikt z jego „przyjaciół” nie pomaga mu zadbać o dobrostan. Tylko Wokulski, ze względów miłosnych, stara się utrzymać rodzinę Łęckich z własnych pieniędzy.
Prezesowa Zasławska: Jest przykładem kobiety–arystokratki, która w pełni rozumie idee pozytywistyczne, jest społeczniczką oraz patriotką. Troszczy się o los chłopów, a tym samym jej stosunek do innych ludzi rodzi sympatię.
Wyróżnij konkretne postaci z dzieła Bolesława Prusa i omów ich sposoby budowania relacji międzyludzkich. Zauważ, które z nich mają wyraźne problemy, a którym przychodzi to z łatwością.