sztuka – r. żeński
rycerzem – r. męski
strzelanie – r. nijaki
Rzeczownik to część mowy nazywająca m.in. rzeczy, miejsca, osoby, organizmy, czynności, zjawiska i pojęcia. W języku polskim rzeczowniki w liczbie pojedynczej przyjmują jeden z trzech rodzajów: męski, żeński lub nijaki.
Rzeczowniki rodzaju męskiego na ogół kończą się spółgłoską (stół, kot, mechanik), wyjątkowo samogłoską – o, (dziadunio, Zbynio, psisko), – a (sędzia, mężczyzna), lub –y (np. dzielnicowy, przyboczny).
Rzeczowniki rodzaju żeńskiego z reguły kończą się samogłoską –a (np. nauka, rodzynka, papuga) lub –i (np. wychowawczyni, monarchini), wyjątkowo spółgłoską (noc, poręcz, mysz, płeć, krew).
Rzeczowniki rodzaju nijakiego najczęściej kończą się samogłoską –o (np. dziecko, biurko, krzesło, kaczątko, oko, niebo), –e (np. powietrze, zakole, zadanie, ćwiczenie) lub –ę (np. prosię, pisklę, źrebię).