1. Dwukropek i przecinki
W piętnastowiecznej Europie szybko rozwijały się różne dziedziny: handel, sztuka, nauka.
2. Dwukropek i przecinki.
Europejczycy, którzy w dobie odrodzenia zainteresowali się możliwościami rozwoju człowieka, potrzebowali sposobu na szybkie rozprzestrzenianie się różnych informacji świadczących o rozwoju: kultury, myśli religijnych, idei filozoficznych, nowinek technicznych.
3. Myślnik
Pierwszym powodem, dla którego w Chinach druk nie rozwijał się tak szybko, jak w Europie, była ogromna liczba znaków w piśmie chińskim, a drugim — małe zainteresowanie Chińczyków szybkim docieraniem do informacji.
4. Nawias.
Kraków (siedziba pierwszego polskiego uniwersytetu) był w XV i XVI wieku również ośrodkiem polskiego drukarstwa.
Do znaków interpunkcyjnych zaliczamy: przecinek, który używamy, by oddzielić ze sobą zdania, dwukropek, gdy wyliczamy jakieś szczegóły, poprzedzając z ogólnym wprowadzeniem, myślnik, gdy chcemy zapisać czyjąś wypowiedź i oddzielić ją od tekstu narratora, nawias, który służy do zapisów tych fragmentów, które uzupełniają tekst główny oraz średnik, który pełni podobną funkcję jak kropka i przecinek, jest słabszy niż kropka, ale mocniejszy niż przecinek.