Przymiotnik – część mowy nazywająca cechy, właściwości istot żywych, przedmiotów, roślin, zjawisk, czynności. Odpowiada na pytania: jaki?, jakie?, jakie? (np. obcisła marynarka), czyj?, czyja?, czyje? (np. braterski uścisk), który?, która?, które? (południowa strona, centralna liga), itp.
Przymiotniki odmieniają się przez przypadki, liczby, rodzaj gramatyczny. Cechą szczególną jest odmiana przez rodzaje – męski, żeński, nijaki w liczbie pojedynczej oraz męskoosobowy i niemęskoosobowy w liczbie mnogiej (np. zły kolega, dobra dziewczyna, małe dziecko, wysocy koledzy, duże dziewczyny). W języku polskim istnieją przymiotniki nieodmienne (np. bordo, blond, polo). Większość przymiotników podlega stopniowaniu (stopień równy – mały, interesujący, dobry; stopień wyższy – gorszy, bardziej chory, lepszy; stopień najwyższy – najwyższy, bardzo chory, najpiękniejszy). Zwykle nie stopniuje się przymiotników pochodzących od rzeczowników (np. drewniany, bankowy).
Przymiotnik to odmienna część mowy określająca cechy, właściwości osób, przedmiotów i zjawisk.