Zielona dżungla, słychać brzęczenie owadów, w dole widoczne ruiny dawnego miasta: wejścia wykute w skale, gryzy budowli, niedaleko schody. Trzy postacie (mężczyzna, chłopak i dziewczyna) stoją i obserwują miasto.
– Czyli zaginione miasto naprawdę istnieje! Myślicie, że Kampowie właśnie tam się ukryli? – szepcze chłopak (Tomek) patrząc w dół na miasto.
– Ani żywego ducha, patrzcie, w niektórych miejscach dżungla już wdarła się w gruzy. – mówi mężczyzna (Bosman Nowicki).
– Patrzcie, tutaj jest zejście do doliny! – krzyczy szeptem dziewczyna (Sally) odchodząc kawałek od towarzyszy.
Mężczyźni do niej podchodzą, patrzą na schody w kierunku psa, który cały czas węszy.
– Dingo węszy na schodach… – z zastanowieniem, wolno mówi Tomek.
– Nie widziałem tam żadnych śladów. Czyżby ktoś szedł tędy przed nami. – zastanawia się Nowicki.
– Nie wiemy, co tam się kryje, nie możemy iść razem. Poczekajcie tu, ja pójdę z Dingo sprawdzić, co jest na dole. Jak wpadnę w kłopoty, strzelę dwa razy. – zdecydowanym głosem mówi Tomek.
Wyciąga sztucer, przywołuje psa i razem zaczynają wchodzić po schodach.
*** (koniec sceny)
Pisząc scenariusz, pamiętaj o tym, by używać czasu teraźniejszego. Pomijaj uwagi narratora, zwłaszcza te o przeżyciach wewnętrznych postaci, ale skup się na opisie tego, co się dzieje. Zadbaj o dialogi – niech będą wartkie i naturalne. Zapisz, w jaki sposób mają wypowiadać się postaci.