Sielanka:
– opisy środowiska naturalnego,
– urocza miłość Tadeusza i Zosi,
– życie wiejskie
– Soplicowo jako idylla
„W tej części sadu rosły tu i ówdzie wiśnie,
Śród nich zboże w gatunkach zmieszanych umyślnie:
Pszenica, kukuruza, bób, jęczmień wąsaty,
Proso, groszek, a nawet krzewiny i kwiaty”
Baśń:
– Formuła końcowa: „I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem”
Gawęda:
– nawiązywanie do spraw luźnych,
– humor postaci i problemów,
– opowieści postaci,
– mądrości ludowe
„Zdaje się, że naczynie do karmienia dzieci:
Bo je zbliżała dzieciom do ust po kolei;
Miało zaś kształt złotego rogu Amaltei” – Hrabia i jego chęć bycia romantycznym poetom sprawia, że marchewkę porównuje do rogu Almatei
Satyra:
– krytyka społeczna,
„Na mnie to zdajcie: ja go należycie skarcę.
A waszeć, panie śmiałku, co wyzywasz starce,
Obaczym, czyli jesteś tak strasznym rycerzem:
Rozprawimy się jutro, plac i broń wybierzem;
Dziś uchodź, pókiś cały” – wskazanie na kłótliwość Tadeusza
Wersyfikacja:
– trzynastozgłoskowiec
Synkretyzm: występowanie liryki (emocje), epiki (wydarzenia) i dramatu (dialog).