Iluzjonizm w baroku to tendencja do tworzenia dzieł sztuki, zwłaszcza w malarstwie i architekturze, które dążyły do wzbudzenia wrażenia trójwymiarowości, głębi i realistyczności. Artystyczne techniki, takie jak światłocień, perspektywa atmosferyczna czy precyzyjne detale, były wykorzystywane w celu osiągnięcia wizualnej iluzji i zdumiewającego efektu, bliskiego rzeczywistości.
