– dzieło epickie – ma narratora, fabułę i świat przedstawiony.
– tematyka – dzieje legendarnego lub historycznego bohatera na tle wydarzeń przełomowych dla wspólnoty.
– bohaterowie (sposób przedstawienia) – są wyidealizowani, odważni, kierują się honorem i sławą; ich czyny mają znaczenie dla całego narodu.
– narrator (typ narratora) – trzecioosobowy, wszechwiedzący, obiektywny, zna myśli i uczucia bohaterów.
– akcja (sposób prowadzenia) – obejmuje wiele wątków, jest dynamiczna, ale często spowalniana przez opisy, retrospekcje i dygresje.
– kompozycja – utwór rozpoczyna się inwokacją do bóstwa, zawiera retardacje powstałe dzięki zastosowaniu retrospekcji, opisów i dygresji.
– styl – łączy podniosły ton (patos, porównania homeryckie, heksametr) z drobiazgowym opisem scen i bohaterów; występują epitety stałe i paralelizmy.
1. Zwróć uwagę, że epos to najstarszy gatunek epicki, którego celem było utrwalenie dziejów i bohaterów ważnych dla całej wspólnoty.
2. Zauważ, że bohaterowie eposu są wzorami postępowania, a narrator przedstawia ich w sposób podniosły i pełen powagi.
3. Zapamiętaj, że język eposu jest uroczysty i rytmiczny, a częste opisy, dygresje i porównania nadają utworowi rozmach i podniosły charakter.
4. Wiedz, że „Iliada” spełnia wszystkie te cechy, dlatego uznaje się ją za wzorcowy przykład eposu antycznego.