– podjął się misji, podał się do dymisji, na ten widok dostał apopleksji, nie doszło do teletransmisji
– brakowało mu wizji, huk eksplozji, emitowany w telewizji, przeniesiony do archidiecezji lubelskiej
– piłkarze w akcji, mistrz dyskrecji, przyjazd delegacji, język najlepszym narzędziem komunikacji
Sylaba to część wyrazu i zwykle jest grupą głosek zawierających jedną samodzielną samogłoskę, więc jeden wyraz ma tyle sylab, ile samogłosek. Sylabą może być też sama samogłoska, jeśli np. występuje na początku wyrazu. Zakończenie -i piszemy w rzeczownikach rodzimych (hrabi, głębi, ziemi) oraz w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej wszystkich wyrazów zakończonych na -ea (idea – idei, Korea – Korei). Podobnie jest z zakończeniami -aja, -eja, -ija, -oja i -yja. Zakończenie -ji piszemy w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej rzeczowników zakończonych na -cja, -sja i -zja (kolacja – kolacji, misja – misji, wizja – wizji). Zakończenie -ii piszemy w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej wyrazów zapożyczonych, które w mianowniku lp. mają końcówkę -ia (Portugalia – Portugalii, Klaudia – Klaudii, historia – historii).