Utwór Mickiewicza jest podobny do kołysanki w pierwszych dwóch zwrotkach, kiedy tonacja i rytm liryku jest stały. Nie ma nagłych przerywników i został napisany stosunkowo przewidywalnie. Dzięki temu, podobnie jak kołysanka, stanowi idealny sposób na utulenie kogoś do snu. Taki sposób zapisu ma też swoje odniesienie do kołysania kogoś – a przecież dzieci najbardziej lubią taką formę usypiania. W następnych fragmentach jednak wszystko to zachodzi znaczącej zmianie i właśnie ten kontrast wprowadza jeszcze większe zamieszanie i powoduje podbicie emocjonalności zarówno u czytelnika, jak i samego podmiotu lirycznego, który pod wpływem własnych pożądań zmienia wydźwięk swoich słów.
W tym zadaniu pamiętaj o cechach typowych dla kołysanki, tj.:
– przewidywalność,
– monotonia,
– spokój,
– stałość zapisu,
– stały rytm,
– delikatność,
– kołysanie pod wpływem rytmu.