Bajka „Groch przy drodze” ma charakter dydaktyczny, ponieważ zawiera morał, który wynika z analizy zachowania gospodarza.
Bohater utworu zasiał groch przy drodze i stracił cały plon, ponieważ groch został zjedzony przez ludzi. W kolejnym roku gospodarz pragnął odrobić straty i tym razem groch posadził za żytem. Nie pomyślał jednak o tym, że może stracić obydwa plony.
Bajka jest zakończona puentą, która zawiera przestrogę przed radykalnymi działaniami, ponieważ wszystko, co w nadmiarze, nawet ostrożność może zaszkodzić. Narrator zachęca do umiaru w życiu, co jest zgodne z doktryną stoicką.
W stoicyzmie najważniejsze jest kierowanie się rozumem, cnotą, dyscypliną moralną i równowagą duchowa i odcięcie emocji od zdarzeń zewnętrznych.