W Epejsodionie IV Sofokles wskazuje, że cierpienie Antygony nie jest jednostkowe – porównuje ją do podobnych bohaterów tragicznych, których znają już dzieje świata. Autor opisuje analogiczny los bogini Niobe, która straciła swoje dzieci z powodu pychy, a następnie została zamieniona w kamień, aby ulżyć jej cierpieniu. Jej posąg jednak nadal roni łzy. Sofokles podkreśla ogrom bólu, jaki musi znieść młoda kobieta skazana na śmierć za postępowanie zgodnie z prawem boskim. Wskazuje również na jej odwagę i bohaterstwo.
Epejsodion IV zawiera lament Antygony przeplatany z odpowiedziami chóru. Kobieta nie może pogodzić się z tym, że nigdy nie spełni marzeń o zostaniu żoną i matką. Zginie w młodym wieku, mając przed sobą jeszcze całe życie. Ogrom cierpienia jest niemożliwy do opisania, dlatego chór sugeruje porównanie jej do bogini Niobe.