"Z myślą o urokach świata i życia kojarzy się często myśl o śmierci, której posępne a nieuchronne skrzydła rzucają cień na żywot zarówno biedaka, jak i bogacza, i sprawiają, że ludzkie szczęście jest ograniczone ciasnymi granicami krótkotrwałego życia".
W akapicie trzecim śmierć została przedstawiona jako postać, która posiada skrzydła rzucające cień na ludzki los. Każdy człowiek musi liczyć się z perspektywą śmierci, niezależnie od swojego statusu społecznego czy materialnego, oraz z ograniczeniami wynikającymi ze śmiertelności.
Metafora trzeciego akapitu przypomina, że człowiek w każdej chwili swojego życia powinien pamiętać o śmierci, gdyż nie wiadomo, kiedy ta się w nim pojawi – podobne poglądy będą prezentowane przez całe średniowiecze w pesymistycznym motywie memento mori oraz danse macabre.