Autor przywołał nazwiska pisarzy innych epok: Szekspira, Cervantesa, Kochanowskiego, aby wskazać, że antyczni Grecy i Rzymianie nie są osamotnieni w swoim pesymizmie. Inni także doświadczali rozpaczy, tęsknot i nieuzasadnionych strat oraz spisywali to na kartach swoich dzieł. Literacki pesymizm jest uniwersalnym zjawiskiem.
Pesymizm jest cechą typową dla autorów wszystkich epok – nie został unicestwiony w antyku i nadal istnieje, niezależnie od narodowości czy czasu, w jakim tworzył dany artysta.