Do Leukonoe to liryka zwrotu do adresata. Podmiot mówiący zwraca się bezpośrednio do kobiety, której imię oznacza pogodną oraz radosną. Utwór zawiera nawiązania zarówno do filozofii stoickiej, jak i epickiej, które Horacy zwykł łączyć w swoich utworach.
Wiersz jest osobistym wyznaniem ze względu na swoją tematykę i sposób przedstawienia – Horacy zwraca się do Leukonoe jak do swojej bliskiej przyjaciółki oraz oferuje jej dobre rady.